Хоёр. ***
Миний утас дугарах үед би яг л ийм зүйл мөрөөдөж суув. Утсаа автал цаана тожигонох чимээ гарсанаа уучлаарай энэ Төмөрөө мөн үү гэх эмэгтэй хүний дуу гарав. Би ч манай хамтран ажилладаг байгууллагуудаас ярьж байна гэж бодон "Тийм байна. Ямар асуудлаар ярьж байна?" гэж албархуу өнгөөр асуулаа. "Би Алтай Травел компаниас ярьж байна. Та манайх руу орчуулагчаар ажиллах хүсэлт гаргасан имэйл явуулсан байсан. Манай дарга тантай өнөөдөр 1 цагт уулзъя гэнэ. Та ирэх боломжтой юу?" гэж асуухад миний дотрыг маажих шиг болж "Тэгэлгүй яахав. Танайх хаана байдаг билээ?" гэж асуув. Тэр үед миний хөдөө нутгийг мөрөөсөж, хэрэн хэсүүчлэх хүслийг минь дүрэлзүүлэх шиг л болов. Тэр өдөр миний ажлын сүүлчийн өдөр байсан бөгөөд маргаашнаас миний ээлжийн амралт эхлэх байлаа. Тэр өдөр үдийн цайны цаг хүртэлх хугацаа миний хувьд маш удаан өнгөрч байлаа. Миний ухаан бодол ажил дээр төвлөрч өгөхгүй цаг ямагт л хөдөө явахдаа авч явах юу байгаа билээ, миний хөглөрч байсан хуучин герман цэргийн гутлыг минь ээж аваад хаячихаагүй байгаа, дуран маань ингэхэд хаана байгаа билээ гэх мэт зүйлс эргэлдэж байлаа. Нэг цаг болоход 30 минут дутуу байхад би ажлаасаа гарч такси барин Алтай Травел компани руу явж байлаа. Хотын гудамжны хөдөлгөөн их, жолооч нар бие биенээ харааж, хар халуунд хөлсөө урсгаж байхыг хараад надад бушуухан л энэ тамаас салж, агаарт гарах бодол төрж байв.
